| » . |
پيغام مدير :
به وبلاگ من خوش آمدید
می ترسم...
آنقدر سنگ روی سنگ بچینیم،
که دیواری ما را از هم بگیرد...
بیا......
لی لی بازی کنیم
که در هر رفتنی،
دوباره برگردیم...
نوشته شده توسط رضا در یک شنبه 27 اسفند 1391برچسب:,
لينك ثابت 
رسم زندگی این است روزی کسی را دوست داری و روز بعد تنهایی به همین سادگی او رفته است و همه چیز تمام شده مثل یک مهمانی که به آخر می رسد و تو به حال خود رها می شوی چرا غمگینی ؟ این رسم زندگیست پس تنها آوازبخوان آهای کسی که منو تو بدترین شرایط رها کردی کلید قلبت دست من جامونده.....
وای از دست این تنهایی،
وای از دست این دل بهانه گیروای از دس
ت این لحظه های نفسگیر ،
ای خدا بیا و دستهای سردم را بگیر خسته ام ،
باز هم دلم گرفته و دل شکسته ام در حسرت لحظه ای آرامشم ،
همچنان اشک از چشمانم میریزد و در انتظار طلوعی دوباره ام همه چیز برایم مثل هم است ،
طلوع برایم همرنگ غروب است ،
گونه هایم پر از اشک شده و عین خیالم نیست ،
عادت کرده ام دیگر….
عادت کرده ام از همنیشینی با غمها ،
کسی دلسوز من نیست قلبم رنگ تنهایی به خودش گرفته ،
دیگر کسی به سراغ من نمی آید، تمام فضای قلبم را تنهایی پر کرده ،
دیگر در قلبم جای کسی نیست هر چه اشک میریزم خالی نمیشوم ،
هر چه خودم را به این در و آن در میزنم آرام نمیشوم ،
کسی نیست تا شادم کند ،
کسی نیست تا مرا از این زندان غم رها کند دلم گرفته ….
خیلی دلم گرفته….
انگار عمریست آسمان ابریست و باران نمیبارد…
انگار این بغض لعنتی نمیخواهد بشکند…
وای از دست چشمهایم ،
وای از دست اشکهایم…
به تمام جزئیاتش
به لبخند بین حرف هایش
به سبک ادای کلماتش
به شیوه ی راه رفتنش ، نشستنش
به چشم هاش خیره شو
دستهایش را به حافظه ات بسپار
گاهی آدم ها انقد سریع میروند که حسرت یک نگاه سرسری را هم به دلت میگذارند …
شبیـــه کســـی شدم کــه
پشت دود سیگــارش با خودش میگه :
بایــد تـرکـــــــ کنـــم !
ســیگــار را...
خانــــه را...
زندگـــی را...
و باز پـکــی دیگــــر می زند !!!
زخم های دستم را میبندند و میگویند چرا با خود چنین کردی ؟
ولی افسوس کسی زخم بزرگ دلم را ندید تا بگوید چرا با تو چنین کردند \
من کنار رفتم
با دستان کوچکم
پس زدم تمام حس های شیرین بچگی را
دست در دست بی اعتمادی
میان راه بزرگ شدن
بزرگ شدم
آهسته و گام به گام
ولی لبریز از خستگی.jpg)
دفتر عشـــق كه بسته شـد
دیـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــــــــدم
خونـم حـلال ولـی بـــــــــــــــــــــــــــــ
به پایه تو حــروم شـــــــــــــــــــــــــــــ
اونیكه عاشـق شده بـــــــــــــــــــــــــــــ
بد جوری تو كارتو مونـــــــــــــــــــــــــــ
برای فاتحه بهــــــــــــــــــــــــــــ
حالا باید فاتحه خونـــــــــــــــــــــــــــ
تــــموم وســـعت دلــــــــــــــــــــــــــــ
بـه نـام تـو سنــــــــــــــــــــــــــــ
غــرور لعنتی میگفــــــــــــــــــــــــــ
بازی عشـــــقو بلــــــــــــــــــــــــــــ
از تــــو گــــله نمیكنـــــــــــــــــــــــــ
از دســـت قــــلبم شاكیــــــــــــــــــــــــــ
چــرا گذشتـــم از خـــــــــــــــــــــــــــــ
چــــــــراغ ره تـاریكــــــــــــــــــــــــ
دوسـت ندارم چشمای مـــــــــــــــــــــــــــــ
فردا بـه آفتاب وا بشــــــــــــــــــــــــــــ
چه خوب میشه تصمیم تـــــــــــــــــــــــــــــ
آخـر مـاجرا بـــــــــــــــــــــــــــــ
دسـت و دلت نلــــــــــــــــــــــــرزه
بزن تیر خـــــــــــــــــلاص رو
ازاون كه عاشقـــت بود
بشنواین التماسرو
فال حافظ زدم آن رند غزل خوان هم گفت ، زندگی بی تو محال است ، تو باید باشی . .
او که سامان غزل هایم از اوست ، بی سر و سامانیم را حس نکرد . . .
“تــــــــــــو”
غلط اضافیِ زندگیم بودی …
دلم آنقدر خسته و شکسته است که ميخواهم گوشه اى پشت به دنيا زانوهايم را بغل کنم و بگويم خدايا...
من ديگر بازى نميکنم :-(
من کنار رفتم
با دستان کوچکم
پس زدم تمام حس های شیرین بچگی را
دست در دست بی اعتمادی
میان راه بزرگ شدن
بزرگ شدم
آهسته و گام به گام
ولی لبریز از خستگی
قرارمان فصل انگور…..
شراب که شدم بیا…..
تو جام بیار من جان…..
جامم را خالی کن از جان…..
هراسی نیست فقط……
تو خوش باش……
((همین مرا کافیست))
هر جا شد می خوابم پدرم گفته: زمین خدا که ناز ندارد روی خاک بخواب ، تا خاکی بمانی .....!
m
که نفس های آخرش را میزند
و التماس می کند
یکی پیدا شود و برش گرداند...
من هم...
نه...!!
لطفا برم نگردانید!!!
بگذارید تمام شوم...
اگر هم یه روز غمگین شدی یواش گریه کن که شادی ناامید نشه
به بعضيا بايد بگي:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
عزيزم شما روي پات نميتوني وايسي!
چه برسه به حرفات :|
